Γονατίστε όλοι, κάτω από το βράχο

δείχνει να 'ναι σα θεός

βασιλιάς της θλίψης, νικητής, χαμένος

ο κρυφός σας εαυτός

Δέθηκε μονάχος αυτός στους βράχους

χάρισε σε σας τη ζωή

Φεύγει τώρα ο ήλιος κι η σκιά των βράχων

γίνεται όλο πιο βαριά

είναι σα ν' ακούμε σίδερα να τρίζουν

να στοιχειώνουν τη βραδιά

Φτάνουν πια τα δάκρυα και οι θρήνοι

στέγνωσαν τα μάτια μας πια

μοιάζει από ψηλά να κοιτάζει και να χαμογελά

Είχες μια ζωή, έγινες ζωή

τώρα κλαις πονάς, να ήξερα γιατί

λάμπει η βραδιά, καίει σα φωτιά

που εσύ άναψες βαθιά μες την καρδιά

Είχες μια ζωή, έγινες ζωή . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .