Αφροδίτη

Μόνος στη γη θα τριγυρνάς γλυκέ μου Προμηθέα

του κόσμου δεν θα ξαναδείς από ψηλά τη θέα

έτσι το θέλουν οι θεοί κι ο Δίας το διατάζει

στον Oλυμπο να μη περνάς και γνώμη δεν αλλάζει

Μα πες μου αλήθεια αγάπη μου πώς τόλμησες να κλέψεις

του Ηφαίστου σπίθες και γιατί εσύ να τις ζηλέψεις

Προμηθέας

Δε θέλησα εγώ φωτιά, αδίκως τιμωρούμαι

για τους ανθρώπους πού έπλασα εγώ κατηγορούμαι

γιατί άλλο πια δεν άντεχα να βλέπω να υποφέρουν

κι όλο τιμές στα μνήματα παιδιών τους να προσφέρουν

Εγώ όσο τους ένοιωσα, κανείς δε θα τους νοιώσει

κι εγώ στο τέλος θα 'μαι αυτός, φωτιά που θα τους δώσει

δεν βλέπεις, είναι ναυαγοί κι οι πράξεις μου σανίδα

το σώμα μου θα 'ναι τροφή σε κάθε τους ελπίδα

Aφροδίτη

Νοιώθω κι εγώ τον πόνο των θνητών

και ξέρω, πια, το μέλλον τι θα φέρει

μα μόνο μιας γυναίκας το μυαλό

το σχέδιο μπορεί να σου προσφέρει

άκου λοιπόν

Αποκοιμίζοντας το Δία τον φοβερό

γνωρίζοντας το τίμημα στο θάρρος

εσύ θα δανειστείς τον Ύπνο το γλυκό

και κλέβοντας το κεραυνό

έτσι βουβά, έτσι κρυφά

θ' ανακουφίσεις των θνητών, του θάνατου το βάρος

Στους Ολυμπίους ενάντια εγώ

γνωρίζοντας το λάθος της αγάπης

συνένοχος θα γίνω, δε μπορώ

στο κλέψιμο του κεραυνού, της φοβερής απάτης.

Μα πρόσεξε

στον άδη όταν θα διαβείς, τον Ύπνο να ζητήσεις

τον Πλούτωνα το σκοτεινό, εκεί θα συναντήσεις

σα μάντης πού 'ναι ο Πλούτωνας, το σχέδιό μας ξέρει

κι από της Νύχτας τα παιδιά, Θάνατο θα προσφέρει

μη τον αφήσεις να στο πει, τον Ύπνο ζήτα πρώτος

κι όταν τον πάρεις γρήγορα, να φύγεις απ' το σκότος

Προμηθέας

Τώρα το νοιώθω πόσο μ' αγαπάς

που θες απ' την καρδιά να με βοηθήσεις

με θέλεις κι όμως δε με σταματάς

ορκίσου μου, δε θα με λησμονήσεις

Αφροδίτη

Στάσου για μια στιγμή ίσως στερνή

σφίξε μ' απάνω σου ζεστά στην αγκαλιά σου

(αγκαλιάζονται)

Αγάπη μου αυτή η στιγμή είναι ζωή

πες μου πως πάντοτε θα είμαι στην καρδιά σου

Προμηθέας (Καθώς φεύγει , σιγά)

Σ' αγαπώ

Αφροδίτη

Τον είδα στ' όνειρό μου και ήτανε του κόσμου η αυγή

μιλούσε και γελούσε και έκανε ζεστή όλη τη γη

και φώτιζε και έκαιγε, τα μάτια έλαμπαν μέσα στο φως,

μ' αγγίγματα κρυφά σε μαγικό σκοπό

Τον είδα στ' όνειρό μου απλόχερα να δίνει τη χαρά

και όλοι τον υμνούσαν οι πράξεις του τους έδιναν φτερά

κι εγώ μαζί τον θαύμαζα και ζούσα απ' τη δική του αναπνοή

κι ας ήξερα πως θα 'ταν μια στιγμή

Εσύ είσαι όλη η ζωή μου, εσύ

η αγάπη, της ζωής μας η ζωή

σαν με κοιτάς τόσο γλυκά,

σαν μου γελάς, μια μουσική μεσ' την καρδιά

Τον είδα στ' όνειρό μου, μα ήταν και των άλλων η φωνή

φώναζαν, τιμωρούσαν και ήταν η κακία τους πικρή

μα άστραφτε και έλαμπε, το χέρι μου μου κράταγε σφιχτά,

σαν να 'φτιαχνε μιας θύελλας φωτιά

Εσύ είσαι το όνειρό μου, εσύ

για πάντα θα το ζούσαμε μαζί

σαν με κοιτάς τόσο γλυκά

σαν μου μιλάς μια προσευχή απ' την καρδιά

Τον είδα στ' όνειρό μου, ήταν σε μια ομίχλη σκοτεινή

το σώμα του πονούσε κι η κάθε του στιγμή μαρτυρική

τον κοίταζα και δάκρυζα, τις όμορφες στιγμές μας λαχταρώ,

μα φεύγει και δεν θα τον ξαναδώ

Εσύ ήσουν όλη η ζωή μου. εσύ

και ζούσαμε ένα όνειρο μαζί

μα ξαφνικά είναι πρωί

και τ' όνειρο είναι η ζωή

γιατί, πες μου γιατί ;