To 2010 έγραψα το μουσικοθεατρικό έργο “Ήχοι Σιωπής”
Όσοι είχαν πάρει μέρος στην δημιουργία και την παράσταση, θα θυμούνται πως πολλά απ’ όσα έγραφα, χωρίς να το γνωρίζω, είχαν ήδη συμβεί, ή γινόντουσαν πραγματικότητα….
Δεν είχα ιδέα τότε πως έγραφα πράγματα που είχαν ξεκινήσει 44 χρόνια πριν και θα έβγαιναν 51 χρόνια μετά…..
Χαρακτηριστικός μονόλογος από το έργο….:
“Υπάρχει φιλία ; Η πραγματική φιλία, θέλει χρόνο… ίσως χρόνια ! Και ο χρόνος θα δείξει αν μπορεί να κρατήσει ! Αλλά ακόμα κι αν θεωρείς κάποιον φίλο σου, ποτέ δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει το μέλλον…!
Απ τη μια στιγμή στην άλλη, όλα αλλάζουν. Και δεν υπάρχουν καν σημάδια για να το προβλέψεις. Ή, υπάρχουν, αλλά δεν θέλεις να τα δεις. Γιατί σου αρέσει ο τρόπος που ζεις, γιατί δεν θέλεις να χάσεις τους υποτιθέμενους φίλους σου, την παρέα σου, τον κύκλο που έχεις φτιάξει στο μυαλό σου, την οικογένειά σου. Αλλά όταν δεν δίνεις σημασία στα σημάδια, όταν δεν μιλάς, όταν δεν φωνάζεις τις σκέψεις σου, ο κύκλος γίνεται φωτιά που δεν βλέπεις ! Και μετά, μια σπίθα είναι αρκετή για να την βγάλει στην επιφάνεια. Τη φωτιά της σιωπής. Της δικής σου σιωπής. Της σιωπής που επιμελώς καλλιεργούσες, με ήχους που μόνον εσύ καταλάβαινες. Με την άρνηση της αλήθειας. Με τους ήχους της σιωπής !”
