08 Μαρτίου 2020 – Σκέψεις.

Έχω φτάσει στο σημείο να λυπάμαι για όλη την ανθρωπότητα….
Τι έχει πάει τόσο λάθος, που τόση κακία έχει επικρατήσει ;
Γιατί ;
Πολλά γιατί…
Γιατί να σκοτώνουν από κέφι…
Γιατί να βασανίζονται οι άνθρωποι…
Γιατί να βασανίζονται τα ζώα…
Γιατί τόσο ψέμα…
Γιατί τόση θλίψη…
Γιατί δεν καταλαβαίνουμε πόσο λίγο ζούμε…
Πόσο κρίμα να ζούμε τόσο λίγο και η ζωή μας να βυθίζετε στο ψέμα,
την κακία, την απαξίωση…
Όλα μαύρα… Μαύρα απ’ το σκοτάδι της ψυχής…
Όλα κόκκινα. Κόκκινα από το αίμα που τόσο άδικα χύνεται…
Η ψυχή μου πάει να σπάσει.
Νιώθω το βάρος όλου του πόνου, πάνω μου.
Νιώθω ανήμπορος να κάνω οτιδήποτε…
Εκμετάλλευση παντού.
Εκμετάλλευση του πόνου…
Εκμετάλλευση της αγάπης…
Και χωρίς τύψεις…
Πώς γίνεται ;
Η ελπίδα έχει στερέψει
Δεν υπάρχει ελπίδα.
Πόσο κρίμα…
Δεν αντέχω άλλο…
Αντίο.